Πήγαμε Θέατρο με τα Παιδιά των Προσφύγων

«Στόχος είναι αυτά τα παιδιά, που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν το αντίτιμο, να έρθουν σε επαφή με το παιδικό θέατρο»

Κείμενο ΚΟΡΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΗ

 

Είχα τουλάχιστον 15 χρόνια να αφιερώσω το κυριακάτικο πρωινό μου παρακολουθώντας παιδικό θέατρο. Προφανώς, δεν ήμουν το ιδανικό κοινό.

Όταν έφτασα στο θεάτρο «Τζένη Καρέζη», βρήκα τα πιτσιρικάκια ήδη καθισμένα στις θέσεις τους, ανυπόμονα να αρχίσει η παράσταση. Και τότε βγήκε ο Σπύρος Γραμμένος και τραγούδησε για την ξενιτιά. Και αργότερα, όταν ξεκίνησε η παράσταση, έπιασα τον εαυτό μου να την απολαμβάνει, παρ’ ότι το έργο ήταν γραμμένο για παιδιά. Και συνειδητοποίησα ότι, αν και ο χρόνος αλλοιώνει τις αναμνήσεις, δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ κάτι αντίστοιχο στην παιδική μου ηλικία.

Η αφορμή ήταν η «Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών» και γι’ αυτό το θέατρο άνοιξε τις πόρτες του στις μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες της πόλης. «Σήμερα υποδεχτήκαμε τα προσφυγόπουλα από τη δομή φιλοξενίας του Ελαιώνα. Τις επόμενες εβδομάδες θα υποδεχτούμε, επίσης, παιδιά μεταναστών και προσφύγων από τη δομή φιλοξενίας στη Μαλακάσα και από το City Plaza. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνουμε κάτι τέτοιο. Πέρυσι επισκέφθηκαν το θέατρο παιδιά προσφύγων με τη “Μετάδραση”, την “Πράξις” και το “Συνήγορο του Πιαδιού”. Έχουμε συμμετάσχει και παλιότερα μέσω του Δήμου Αθηναίων στις Παγκόσμιες Ημέρες Μετανάστευσης, έχουμε παίξει στο Εμπρός, στα Προσφυγικά, στο Γκάζι. Πρόκειται για μία μακρά παράδοση», μας εξηγεί ο Βασίλης Κουκαλάνι, σκηνοθέτης και μέλος της θεατρικής ομάδας “Συντεχνία του Γέλιου“.

«Στόχος είναι αυτά τα παιδιά, που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν το αντίτιμο, να έρθουν σε επαφή με το παιδικό θέατρο», συμπληρώνει ο Βασίλης.

Σύμφωνα με τους ίδιους, η θεατρική ομάδα “Συντεχνία του Γέλιου” προτείνει και φιλοδοξεί να εδραιώσει ένα καινούργιο χειραφετημένο θέατρο για παιδιά και νέους με ψυχαγωγικές, ρεαλιστικές ιστορίες καθημερινότητας με τις οποίες τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν άμεσα αναγνωρίζοντας εκεί το οικείο τους περιβάλλον. Είναι ένα θέατρο που βλέπει την πραγματικότητα μέσα από τη σκοπιά των παιδιών.

«Πιστεύω ότι το καλό θέατρο μπορεί να αφυπνίσει τα παιδιά προς μία σωστή κατεύθυνση. Στόχος μας δεν είναι να δασκαλέψουμε τα παιδιά με ηθικά διδάγματα, αλλά να περάσουμε κάποια μηνύματα μέσα από την ιστορία, τη δράση και τα γεγονότα. Να μιλήσουμε για το τι σημαίνει να δρούμε συλλογικά, τι σημαίνει να ξεπερνάμε τους φόβους μας, τι σημαίνει φιλία και αγάπη. Επομένως, νομίζω ότι έστω και κάτι μικρό να πάρει ένα παιδί από μία παράσταση, κάτι καλό χτίζεται μέσα του», μας λέει ο Γιώργος Παλούμπης, ο έτερος σκηνοθέτης της παράστασης.

 

Εμείς, μέσα από τα έργα μας και τις δράσεις μας, φιλοδοξούμε να ευαισθητοποίησουμε το κοινό, έτσι ώστε να καταλάβουμε ότι τα δικαιώματα είναι για όλους και για όλους είναι ίσα.

Πιο συγκεκριμένα, την Κυριακή, στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, το παιδικό κοινό παρακολούθησε δύο παραστάσεις , το “Βάσος και Βιβή” και το “Είστε και Φαίνεστε“. Η πρώτη αναφέρεται στην ανθρώπινη φιλία και στα προβλήματα επικοινωνίας που προκαλεί η προσκόλληση στην οθόνη, ενώ η δεύτερη στο σχολικό άγχος και το bullying. Πριν από τις δύο παραστάσεις τραγούδησαν ο Σπύρος Γραμμένος και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Η πρωτοβουλία συνδιοργανώθηκε από τη Συντεχνία του Γέλιου, από το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων, καθώς και από μεταναστευτικές κοινότητες και οργανώσεις.

 

«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 2.000.000 πρόσφυγες στο δυτικό κόσμο, οι οποίοι με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκτοπίζονται στο περιθώριο. Εμείς, μέσα από τα έργα μας και τις δράσεις μας, φιλοδοξούμε να ευαισθητοποίησουμε το κοινό, έτσι ώστε να καταλάβουμε ότι τα δικαιώματα είναι για όλους και για όλους είναι ίσα. Ότι δεν μας χωρίζουν πολλά από τους πρόσφυγες που φεύγουν από εμπόλεμες ζώνες, ότι είμαστε αντιμέτωποι ακριβώς με τα ίδια κοινωνικά προβλήματα», καταλήγει ο Βασίλης.

 

https://www.vice.com/gr/article/qkbn9x/paidiko-theatro-prosfiges