Είδαμε την παράσταση «ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ» από την Συντεχνία του Γέλιου
Δήμητρα Τσιαούση
Είναι μεγάλη χαρά να παρακολουθείς θεατρικές παραστάσεις που σε κάνουν να αναλογιστείς τι πραγματικά κάνεις λάθος ως «κανονικός» άνθρωπος, ως ενιαίο σύνολο.
Η παράσταση σαφέστατα δεν είναι μόνο για παιδιά και δεν θα την όριζα ως παιδική, μα απευθύνεται σε ένα ευρύτερο θεατρικό κοινό, που έχει «μάτια και ώτα» ανοιχτά. Άλλωστε, όπως έχουμε πει πολλάκις, κάθε θεατής κερδίζει ανάλογα με τις αποσκευές του, είτε το ερέθισμα είναι θεατρικό είτε γενικότερα πολιτιστικό.
Για το έργο
Το θεατρικό έργο έκανε πρεμιέρα το 1980 στο Βερολίνο και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ έχει ανέβει στο θέατρο σε περισσότερες από είκοσι χώρες με τεράστια επιτυχία. Στην χώρα μας το κείμενο έχει διασκευαστεί στα ελληνικά και σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα του σήμερα από τον σκηνοθέτη Βασίλη Κουκαλάνι και τον Αντώνη Ρέλλα με σκοπό να παρουσιαστεί στο αθηναϊκό κοινό κάνοντας πανελλήνια πρεμιέρα με την «Συντεχνία του Γέλιου».
Για την παράσταση
Κεντρικοί ήρωες της ιστορίας είναι η κυρία Ταστάνη και τα δυο παιδιά της, Άρης και Ζήλη, οι οποίοι μόνοι πλέον και έχοντας μετακομίσει σε νέα γειτονιά, προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα ζωή. Σαν να ξεκινάει η ζωή τους από το μηδέν, αφού δεν γνωρίζουν τα πρόσωπα της γειτονιάς, φίλους, σχολείο. Όλη η παράσταση είναι επικεντρωμένη στον ανάπηρο Άρη που δεν έχει καμία αναστολή και ντροπή να παρουσιάσει το κινητικό του πρόβλημα ανοιχτά. Θαρραλέος και δραστήριος, ονειροπόλος και δημιουργικός σχεδιάζει το μέλλον του και δεν «μασάει» με τους κοινωνικούς κανόνες της εποχής του. Η αδερφή του Ζήλη στέκεται δίπλα του ως πραγματικός φίλος χωρίς οίκτο, μα ως ισάξιο συνομιλητή του απευθύνει τον λόγο.
Για τους συντελεστές
Οι σκηνοθέτες, Βασίλης Κουκαλάνι και Αντώνης Ρέλλας γνωρίζουν πως να σοκάρουν τον θεατή αφυπνίζοντας τον. Πόσο ρεαλιστικό και πόσο ειρωνικό είναι να ακούγονται οι υποτιμητικές λέξεις «σπαστικό», άχρηστο, ζαβό, καθυστερημένο, «γκάου» για να ορίσουν την κατάσταση του Άρη, όπως τον αποκαλεί η κοινωνία, δια στόματος ενός απλού φύλακα, ενός «φυσιολογικού» παιδιού…
Η παράσταση του Βασίλη Κουκαλάνι είναι μια γροθιά στα ταμπού και το κοινωνικό κατεστημένο. Έχοντας ως εργαλεία του το εξαιρετικό κείμενο του ROY KIFT, έναν εκπληκτικό θίασο, την «Συντεχνία του Γέλιου» και τη συμβουλή – συμβολή της Κίνησης Αναπήρων Καλλιτεχνών δημιουργήθηκε μια κωμωδία που σίγουρα αγγίζει τα όρια του κωμικοτραγικού.
Η παράσταση αποτελείται από πολλές σκηνές, ο χώρος δράσης εναλλάσσεται αξιοθαύμαστα, από το σπίτι του Άρη, τη γειτονιά, το δρόμο, έναν εγκαταλελειμμένο χώρο που φυλάσσεται, τον κινηματογράφο, οι περισσότεροι εκ των οποίων γίνονται αφιλόξενοι για ένα άτομο με αμαξίδιο.
Αυτό που ξεχωρίζει στην παράσταση είναι τα τραγούδια της παράστασης που τα επιμελήθηκε ο σταθερός συνεργάτης της «Συντεχνίας του Γέλιου» Φοίβος Δεληβοριάς. Οι στίχοι είναι δηλωτικού του συνολικού νοήματος και της γραμμής του έργου, λόγια αισιοδοξίας και δύναμης, λόγια αποδοχής και στήριξης. Τα τραγούδια θα σας συναρπάσουν τόσο από θέμα ρυθμού όσο και από στίχου.
«φίλε μου, πως θέλεις να τρέχω, όταν μπορώ να πετώ»
Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί (Γ. Κατσής, Β. Κουκαλάνι, Μ. Μοσχούρη, Τ. Παλαιολόγου, Μ. Τιτόπουλος, Θ. Σκυφτούλης). Η «Συντεχνία του Γέλιου» είναι μια ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών που πάνω στην σκηνή ξέρει πως να μαγεύει το κοινό και να διατηρεί το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο. Απολαυστικές ερμηνείες πραγματικά!
Συμβολισμοί
Ο συμβολικός χαιρετισμός, κατά την υπόκλιση των ηθοποιών, χαρακτηριστικός για τους κωφούς, η ταυτόχρονη προβολή των λόγων σε υπέρτιτλους, η ακουστική περιγραφή για άτομα με προβλήματα όρασης και η διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κάνουν την παράσταση καθολικά προσβάσιμη στο κοινό και δίνουν το σύνθημα του σκηνοθέτη. Όλοι μαζί μπορούμε, γιατί όλοι είμαστε ίσοι!
Πρόκειται για μια παράσταση που δεν προσδοκεί να δώσει λύσεις, μα προσφέρει διαφορετική οπτική για το ζήτημα της αναπηρίας, μια οπτική ίσης μεταχείρισης απέναντι σε όλους τους πολίτες, μια στάση αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο αμοιβαίας επικοινωνίας μεταξύ των μελών της και αλληλοϋποστήριξης στις ανάγκες του καθενός.
