Σημείωμα Σκηνοθέτη

Η Παιδική Σκηνή που προτείνουμε είναι ένα θέατρο που όμοιό του δεν υπάρχει  στην καλλιτεχνική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Είναι ένα θέατρο για ανθρώπους από 6 ετών και πάνω.

Φιλοδοξούμε να εδραιωθεί ένα καινούργιο χειραφετημένο θέατρο για παιδιά και νέους που αντικαθιστά τα ηθικοπλαστικά, «Χριστουγεννιάτικης υφής» και εύκολου συναισθηματισμού παραμύθια, που κυριαρχούν στο κατεστημένο του παιδικού θεάτρου, – με ψυχαγωγικές, ρεαλιστικές ιστορίες που προσδιορίζονται από τη σχέση τους με την καθημερινότητα με τις οποίες τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν άμεσα και να αναγνωρίσουν το οικείο τους περιβάλλον.

Αντί για ένα θέατρο για παιδιά που θυμίζει 19ο αιώνα προτείνουμε ένα θέατρο που εξαρτάται από τις δικές τους εμπειρίες, καθιστώντας το δραματικό δρώμενο κάτι που μπορεί να τους απασχολεί και πέραν του χρόνου της παράστασης.

Πεποίθησή μας είναι πως το κοινό πρέπει να μπορεί να κλαίει και να γελά σε απόλυτη συμμετοχή με την παράσταση, όπως στο λαϊκό θέατρο του Σέξπιρ, του Πίτερ Μπρούκ, του Αουγκούστο Μποάλ . Θα πρέπει μέσα στο δρώμενο να μπορεί να αναγνωρίζει τον εαυτό του με την πραγματικότητά του, τα προβλήματα, τη φαντασία, τα όνειρα, με τον θυμό και τις επιθυμίες του. Κάθε παράσταση θα πρέπει να είναι μια διαδραστική γιορτή, σχεδόν σαν ποδοσφαιρικός αγώνας. Οι κανόνες είναι γνωστοί: η αγωνία στα ύψη, το κοινό γελάει και τρέμει, ενθαρρύνει, επευφημεί και ζητωκραυγάζει.

Γι αυτόν το λόγο, άλλωστε, επιλέγεται μια παραλλαγή της σκηνής- αρένας που στο Θέατρο Πορεία βρίσκει ένα ιδανικό σκηνικό περιβάλλον, αμφιθεατρικό, με τριμετωπική διάταξη του κοινού, το οποίο σε αντίθεση με την ιταλική σκηνή, την μπούκα και την ράμπα που επιβάλλονται στα παιδιά στις μεγάλες αίθουσες, δημιουργεί μια ουσιαστική επικοινωνιακή εγγύτητα μεταξύ σκηνής και πλατείας. Αυτή η σκηνή ισχυροποιεί τη συλλογική θεατρική εμπειρία: το παιδικό-νεανικό κοινό δεν παρακολουθεί απλώς ένα δρώμενο που εκτελείται από τους ερμηνευτές, αλλά αναγνωρίζει και αισθάνεται συνανθρώπους.

Η παράσταση με την οποία ξεκίνησε η ομάδα την περίοδο 2011- 2012, με τίτλο «Μια Γιορτή στου Νουριάν» πραγματεύεται το πολύ επίκαιρο θέμα του ρατσισμού και της προκατάληψης απέναντι στο ξένο στοιχείο των μεταναστών και προσφύγων. Είναι ένα θέμα που έχει βρει την ελληνική κοινωνία απροετοίμαστη και αμήχανη, κυρίως όσον αφορά στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Το έργο προσπαθεί να αναδείξει τις αρετές της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης και αυθόρμητης ταύτισης που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους πέραν των εγκλωβισμών που επιβάλλονται από την περιχαράκωση σε εθνικότητες και κοινωνικές τάξεις.

Πιστεύουμε ότι οι φυλετικές διακρίσεις, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι προϊόντα φόβου, έλλειψης παιδείας και ιδεολογικών καθηλώσεων και όχι αρχέγονες φυσικές τάσεις του ανθρώπου που μπορούν να δικαιολογηθούν. Αυτός είναι ένας διάλογος που έχει αναγκαστικά ξεκινήσει στην ελληνική κοινωνία. Η παράσταση ευελπιστεί να αποτελέσει μια ουσιαστική και διαφωτιστική φωνή που απευθύνεται σε παιδικό κοινό αξιοποιώντας τον κόσμο των παιδιών, που σ’ αυτό το έργο, με όρους επίκαιρους και ρεαλιστικούς, μας «φοράνε για άλλη μια φορά τα γυαλιά».