Μια παράσταση που υπενθυμίζει ότι το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο είναι ο ίδιος ο κόσμος.

Κείμενο: Γιώργος Κτενάς

Το προαπαιτούμενο για τη συγκρότηση των σχέσεων κυριαρχίας είναι η παραχώρηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, που η ίδια η κοινωνία εγκρίνει με τη συγκεντρωτική ιεραρχία της αντιπροσώπευσης. Η άλλη προοπτική είναι συνέλευση, που έχει αναδυθεί ως εξέχουσα διαδικασία ενάντια στην ιεραρχία, δημιουργεί δεσμούς και ζευγαρώνει τη δράση με τη θεωρία. Προφανώς αυτή η συνέλευση πρέπει να έχει δομικά στοιχεία που αφορούν τον χαρακτήρα της καθώς, για παράδειγμα, δεν μπορεί να λειτουργεί ως πρόσθεση από “Ναι” και “Όχι”. Αλλά να αφορά κορυφαίες πολιτικές και κοινωνικές πράξεις: Τη διαβούλευση, τη δέσμευση, την ανάληψη ευθύνης. Γιατί είναι η συλλογική δράση που γεννάει την αντίδραση, η επανανοηματοδότηση του λέγειν και πράττειν που θα βοηθήσει να επανεφευρεθεί ένα διαφορετικό όραμα για την ίδια τη ζωή. Η βάση για όλα αυτά είναι ο επανοικειοποιημένος δημόσιος χώρος, καθώς εκείνος με τη σειρά του θα παράξει δημόσιο χρόνο που θα λειτουργήσει ως πεδίο κοινωνικότητας αλλά και φροντίδας – Άρα με εξισωτικά και οριζόντια χαρακτηριστικά στα μέλη της κοινότητας.

Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα παιδιά και τις ανάγκες τους, δηλαδή το ελεύθερο παιχνίδι, που αναδύει με άρτιο τρόπο η παράσταση Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης, της Συντεχνίας του Γέλιου, που συνεχίζει με συνέπεια για περισσότερα από 10 χρόνια την ιδέα τού παιδικού κοινωνικού θεάτρου. Το έργο αναδεικνύει την έννοια της συλλογικότητας ανάμεσα στα παιδιά αλλά και το ζήτημα του δημόσιου χώρου και της παρουσίας εκεί, σε μια περίοδο που η διαχρονικότητας του μηνύματος είναι κεντρική.

Με καύσιμη ύλη την αρμονία της παιδικότητας και την αλληλεγγύη, τα τέσσερα παιδιά τής παράστασης δημιουργούν έναν φανταστικό κόσμο για να ενταχθούν και να παίξουν, αφήνοντας στην άκρη το ατελείωτο τσιμέντο και το έλλειμμα δημόσιου χώρου στην οδό Σκουπιδοπόλεως. Η περιπέτεια, προφανώς, μόλις έχει αρχίσει. Η ομάδα τής Συντεχνίας είναι σε φοβερή φόρμα, όπως και ο πολυπράγμων Βασίλης Κουκαλάνι, σκηνοθέτης της παράστασης και προσηλωμένος στο παιδικό θέατρο που λειτουργεί ως πυρήνας χειραφετημένης συνείδησης.

Το Σάββατο 14 Οκτωβρίου, το έργο έκανε πρεμιέρα στον φιλόξενο και προσβάσιμο σε όλους Σύγχρονο Θέατρο και ανοίγει τόσα επίκαιρα θέματα που μόνο αν έχετε κάποιο παιδί μαζι σας θα καταφέρετε να τα παρακολουθήσετε. Το κείμενο είναι του Volker Ludwig (σε διασκευή και μετάφραση του Βασίλη Κουκαλάνι) και τα τραγούδια είναι του Φοίβου Δεληβοριά. Για μια παράσταση που διδάσκει καθημερινή πολιτική θεωρία και δείχνει πώς να μοιράζει τον κόσμο, με τον κόσμο.

https://www.provocateur.gr/life-now/politismos/126364/parastasi-paidia