Μια Γιορτή στου Νουριάν: Η θρυλική παράσταση επέστρεψε

“Μια Γιορτή στου Νουριάν” – Η ιστορία:

Ένας μικρομεσαίος, εργαζόμενος πατέρας (μάλλον χωρισμένος), ο Μπάμπης Παπαδάκης, βρίσκεται σε ένα κάμπινγκ με τα δύο παιδιά του. Πρόκειται για το κάμπινγκ στο οποίο πηγαίνει κάθε σαββατοκύριακο. Στην καθιερωμένη του θέση, όμως, την θέση ΤΟΥ, αυτή τη φορά βρίσκεται μια άλλη σκηνή. Αυτή ενός πατέρα και ενός γιου, μετανάστες από το Ιράν.

Όταν το διαπιστώνει αυτό, ο Έλληνας πατέρας αφηνιάζει. Και αρχίζει την επίθεση: Κάθε ατάκα και μια μικρή γροθιά στο στομάχι (μας). Όλες οι προκαταλήψεις, όλες οι ρατσιστικές αντιλήψεις ορμούν σαν χείμαρρος μπροστά στα μάτια μας. Ένα διαυγές παράθυρο μιας αξιολυπητης πλευράς της κοινωνίας μας.

Ξαφνικά εμφανίζεται και μια 12χρονη Πακιστανή, η καθαρίστρια του κάμπινγκ. Μία νέα ταξική ιεραρχία μεταξύ των διαφορετικών εθνικοτήτων αλλάζει τα δεδομένα. Και το μεγάλο ψάρι αρχίζει να κυνηγά το μικρό. Έλα όμως που πάντα υπάρχει ένα μεγαλύτερο… Τίποτα, βέβαια, μεγαλύτερο από το “Μαζι”.

 

Ένα σπουδαίο μάθημα για την αποδοχή του διαφορετικού και την δύναμη της αλληλεγγύης

Το έργο γράφτηκε το 1973 από τον Γερμανό Φολκερ Λούντβιχ. Έμπνευσή του οι τότε Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία. (Ένα ακόμα κροσέ). Μάλιστα στη Γερμανική εκδοχή που είχε τίτλο «Μια Γιορτή στου Παπαδάκη», η οικογένεια των μεταναστών του έργου ήταν Έλληνες!

Μεγάλη συγκίνηση για το κατάμεστο θέατρο εν μέσω πανδημίας σε μια παράσταση που νικά με πολλά απανωτά χτυπήματα τις ρατσιστικές αντιλήψεις που δυστυχώς ακόμα επιβιώνουν. Το αδιάκοπο χειροκρότημα στο τέλος προκαλεί δάκρυα, τόσο στο κοινό όσο και στους εξαίσιους πρωταγωνιστές. Δεν είναι μικρό το “μαζί”.

Υπέροχο και το τραγούδι των Active Member (δείτε τιο κλιπ με παλαιότερα αποσπάσματα της παράστασης παρακάτω). Μια μικρή πίκρα μόνο φεύγοντας: Αυτό που κάθε προηγούμενη γενιά περιμένει (σχεδόν απαιτεί) από την επόμενη να κάνει τον κόσμο καλύτερο…

Και κάτι ακόμα -διαδικαστικό…

Ας δει λίγο το υπ. Πολιτισμού το θέμα με τα σελφ τεστ για τα κάτω των 12 παιδιά. Υποχρέωση μας είναι να διενεργούνται κάθε Δευτέρα και Πέμπτη βράδυ -έστω κάθε Τρίτη και Παρασκευή πρωί. Για θέατρο την Κυριακή δεν μας καλυπτουν. Θα πρέπει, λοιπόν, να αγοράζει ο γονιός επιπλέον σελφ τεστ για να πάει τα παιδιά του στο θέατρο; Να συνυπολογίζει, δηλαδή, στο κόστος του εισιτηρίου KAI το κόστος του self test; Πώς ακριβώς βοηθά αυτό τον χώρο του πολιτισμού..;

Τέλος, νομιμοποιείται ο εκάστοτε επιχειρηματίας (θεατράρχης ή εστιάτορας) στον έλεγχο του ψηφιακού covid pass κατά την είσοδο να ζητά επίδειξη ταυτότητας; Γιατί σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφορικά με το ενωσιακό ψηφιακό πιστοποιητικό COVID:

“Για σκοπούς επαλήθευσης (του cοvid pass), ελέγχεται μόνο η εγκυρότητα και η γνησιότητα του πιστοποιητικού με επαλήθευση του φορέα έκδοσης και της υπογραφής του. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δεν ανταλλάσσονται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα.”

Μήπως θα έπρεπε το υπουργείο να δώσει και εδώ πιο σαφείς διευκρινίσεις;

Πού και πότε

Σύγχρονο Θέατρο: Ευμολπιδών 45, Γκάζι

Κάθε Κυριακή 11:30 & 15:00.

Γενική είσοδος: 10 ευρώ.

 

https://www.infokids.gr/eidame-mia-giorti-stou-nourian-thryl/