Μια ομάδα για τα δικαιώματα των παιδιών

ΣΑΝΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

 

«Το αγαθό που παράγουμε και προάγουμε εμείς είναι το γέλιο». Ετσι λένε τα μέλη της ομάδας νεανικού θεάτρου «Συντεχνία του Γέλιου», της οποίας την παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» στο θέατρο Πορεία σίγουρα θα θυμόσαστε.

Η ομάδα, έπειτα από τέσσερα χρόνια στο Πορεία όπου παρουσίασε την εξίσου επιτυχημένη παράσταση «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης», μετακομίζει στο Σύγχρονο Θέατρο, έτοιμη, όπως λέει, για μια δυναμική νέα σεζόν.

Το έργο που έρχεται να προστεθεί στο ρεπερτόριο είναι του Φόλκερ Λούντβιγκ («Είστε και φαίνεστε», σκην. Γ. Παλούμπης) και έχει θέμα το bullying και τη βία στα σχολεία. Τη διασκευή έχει αναλάβει ο Βασίλης Κουκαλάνι, που είναι και ο διευθυντής/ιδρυτής της «Συντεχνίας του Γέλιου».

«Η ομάδα δημιουργήθηκε για να εκπροσωπεί μέσω του θεάτρου τα συμφέροντα και τα δικαιώματα παιδιών», αναφέρει σε συνομιλία του με την «Κ» ο Κουκαλάνι. «Η “Συντεχνία του Γέλιου” και το καλλιτεχνικό υλικό της δεν φοβούνται τα συναισθήματα, απευθύνονται το ίδιο στις καρδιές και στον νου του κοινού, θέλουν το κοινό τους να κλαίει και να γελάει, θέλουν να εγείρουν την κοινωνική του φαντασία».

Για αρχή, η «Συντεχνία του Γέλιου» θα συνεργάζεται με το γνωστό νεανικό θέατρο Grips του Βερολίνου και τον διευθυντή του Φόλκερ Λούντβιγκ, όμως φιλοδοξεί πως στην πορεία θα γραφτούν έργα καινούργια από Ελληνες, «τα οποία θέματα θα μας υποδείξουν τα παιδιά που έρχονται και βλέπουν τις παραστάσεις μας», λέει ο Κουκαλάνι.

Ενα πρόγραμμα που επίσης ελπίζει πως θα «τρέξει» για δεύτερη χρονιά είναι το «Δικαίωμα στο θέατρο», ένα πρότυπο πιλοτικό πρόγραμμα χρηματοδότησης που απευθύνεται στα παιδιά ασθενέστερων οικονομικά τάξεων που δεν έχουν πρόσβαση σε θεατρικές παραστάσεις.

Για τη φιλοσοφία της «Συντεχνίας του Γέλιου» μας μίλησε και ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος συνεργάζεται με την ομάδα συνθέτοντας μουσική για τις παραστάσεις της. «Με δύο τρόπους μπορεί να αντιμετωπίσει η τέχνη μια μαύρη εποχή, με την κατάδειξη της μαυρίλας της και με την πλήρη αντίθεση σ’ αυτήν», επισήμανε. «Κάθε φορά που κάποιος βγαίνει από το θέατρο αγαπώντας τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της, το αμέσως επόμενο που θέλει είναι να τη διεκδικήσει».

 

http://www.kathimerini.gr/816417/article/politismos/8eatro/mia-omada-gia-ta-dikaiwmata-twn-paidiwn